فرخ نگهدار که در حال حاضر فعال سیاسی چپگرا و همکار تنگاتنگ جریان فتنه و اپوزیسیون است، جزء کسانی بود که قبل از انقلاب برای از بین رفتن حکومت طاغوتی شاه فعالیت میکرد. وی پیش از انقلاب عضو سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران بود و پس از انشعاب در این سازمان، رهبری سازمان فداییان خلق ایران(اکثریت) را برعهده گرفت.
فرخ نگهدار پیرو افکار و عقاید بورژوایی بود که با تقلب و نوعی کودتای سازمان یافته به درون جنبش فدایی راه یافت، و با تقلب به رهبری آن رسید. او همراه با تیم مطالعاتی گروه بیژن جزنی دستگیر و در سال ۴۹ با نوشتن توبه نامه در زندان، مورد عفو قرار میگیرد و آزاد میگردد.
وی حتی در اوایل دیدگاههای انقلابی و ضدصهیونیستی داشت، به گونهای که در آن دوران سازمان اکثریت به رهبری فرخ نگهدار در شماره ۱۲۰ نشریه کار مینویسد: «هرچه مراسم قدس عظیمتر باشد مشتی که بر پوزه امپریالیسم و صهیونیسم فرود میآید قویتر است». سپس در ادامه نوشتهاند: «امام خمینی(ره) در نخستین سال پس از انقلاب بهمن، آخرین جمعه رمضان را روز جهانی قدس اعلام کردند. اعلام روزجهانی قدس توسط رهبر انقلاب اسلامی ایران نشانه اراده مردم ما، در مبارزه برای آزادی فلسطین اشغالی و سرنگونی رژیم تجاوزگر و نژاد پرست صهیونیستی است».
چگونگی ورود به مرداب ضدانقلاب
وی به مرور با فاصله گرفتن از آرمانها و اهداف انقلاب، ماهیت ذاتی خود را نمایان کرد و در گامهای بعدیش به وضوح تفکراتش را با انقلاب، نظام و حضرت امام(ره) جدا کرد. این فاصله گرفتن تا جایی ادامه پیدا کرد که در برخی سخنان و یادداشتهایش این طور نوشت که:
«من و مسعود رجوی طی سالهای ۵۸ و ۵۹ هردو پیشبینی میکردیم که قطع نظر از میزان دوری و نزدیکی سیاستهای حکومت از مواضع و سیاستهای ما، یک چیز مسلم است و آن، این است که حکومت گروههای سیاسی(معاند) را تحمل نخواهد کرد و حق فعالیت سازمان یافته از فدائیان و مجاهدینو دیگر احزاب و سازمانها(بدلیل چینش فرآیندهای ضدانقلابی) سلب و یا بشدت محدود خواهد شد. هر دو میدیدیم که دیرتر یا زودتر ما را هم خواهند زد».
