علی فرخنده جهرمی معروف به علی کشتگر، دانشجوی رشته کشاورزی و از اعضای سازمان چریکهای فدایی خلق ایران است. پیش از انقلاب وی فعالیتهای مسلحانه علیه حکومت طاغوت انجام داده بود. اما پس از انقلاب اقدام به فعالیتهای تخریبی علیه جمهوری اسلامی نمود.
کشتگر خود را مفتون و شیفته کاسترو و چهگوارا میداند و همین شیفتگی باعث جذب او به سازمان چریکهای فدایی خلق و سرانجام انتصاب او به سخنگویی این سازمان شد. کشتگر مدعی است 25 سال است برای تحولات دموکراتیک در ایران فعالیت میکند، شعاری که در گفتگو با تلویزیون بیبیسی نیز با تردید و تمسخر مجری روبرو شد. فعالیتهای سیاسی وی(طبق گفته خودش) تنها محدود به مقالات و همچنین حفظ ارتباط با دوستان هم عقیده خود در این مسیر است. وی همچنین خود را از پیروان فرقه ضالة بهاییت خوانده و شیرین عبادی را بخاطر نقد بهایی شدن فرزندش لایق سرزنش میداند. همینطور از تمامی گروههای اپوزیسیون میخواهد خود را بهایی بدانند. اندیشههای مارکسیستی کشتگر با تلاش وی برای رسیدن به تحولات دموکراتیک در تضاد روشنی قرار دارد که همین موضوع آشفتگی ذهنی او را بیش از پیش مشخص و روشن میسازد. او از سران فتنه 88 نیز حمایت علنی کرده و آنها رهبران مبارزان برای آزادی میداند . به طور مثال در مصاحبه با بیبیسی گفت:
«الان در دنیا جنبش سبز(فتنهگران)، مردم ایران را به عنوان یک ملتی که برای آزادی مبارزه میکند، معرفی کرده و افکار عمومی دنیا را به خودش جلب کرده.»
کشتگر در مقالهای به توضیح نخستین جرقههای تمایل به فعالیتهای انقلابی خود میپردازد و در آن با وجد و شادی بیحد و حصر زنده ماندن خود در درگیریهای خیابانی را توصیف میکند:
