اپوزیسیون قومی

تکثر قومی و فرقه­ای از شاخصه­های بافت جمعیتی ایران است ودشمنان نظام اسلامی، با آگاهی از این ویژگی و بهره برداری هدفمند از ابزارهای جنگ روانی، همسو با گسترش تهدیدهای برون مرزی، برنامه­ریزی می­کنند تا ناسیونالیسم قومی و حمایت مادی و معنوی خزنده از جریان­های قومیتی را نیز در جهت گسترش اختلاف میان جامعة داخلی و منطقه­ای افزایش دهند که در صورت عدم تبیین یک راهکار یا راهبرد مناسب، می تواند وحدت، همبستگی و انسجام ملی را با چالش روبرو کند و در صورت تحقق می­تواند، تهدیدهای نوینی را علیه امنیت ملی ایران به وجود آورد.

در شرایط کنونی، هدف مطلوب آمریکا، انگلستان و اسرائیل ازگسترش گفتمان­های واگرایانة قومی و فرقه­ای، تضعیف اقتدار و مشروعیت سیاسی و ایدئولوژیک حاکمیت، افزایش نا امنی در داخل و جلوگیری ازشکل­گیری یک نظام امنیت دسته جمعی توسط کشورهای خاورمیانه و بالاخص ایران است؛ برای مثال یکی از ابزارهای تهاجم نرم افزاری انگلستان، از اوایل قرن بیستم تاکنون، ایجاد فرقه های جدید، مانند بهائیت در ایران، وهابیت در عربستان، قادریه در هندوستان و... یا گسترش ناسیونالیسم قومی مانند پان عربیسم، پان ترکیسم و پان ایرانیسم است. البته در شرایط حساس کنونی نیز، رگه­هایی از این سیاست، که به صورت هدفمند و مدیریت شده علیه امنیت ملی و تمامیت ارضی کشور در حال برنامه ریزی است، قابل مشاهده است.

بررسی اهداف مخالفان نظام برای گسترش تنش­های قومی و فرقه ای

مهم ترین اهداف کوتاه مدت، بلندمدت دشمنان استراتژیک ایران یعنی آمریکا، انگلستان و اسرائیل، از گسترش واگرایی­های قومی و فرقه­ای در داخل کشور و منطقه عبارت است از: